Δύο θαύματα αναφέρονται στη σημερινή ευαγγελική περικοπή του
Λουκά, που δείχνουν την αναγκαιότητα και τη δύναμη της Πίστεως στη ζωή μας. Την
αιμορροούσα γυναίκα ο Χριστός επιβράβευσε με τη φράση: «θάρσει θυγάτηρ, η
πίστις σου σέσωκέ σε!» και στον αρχισυνάγωγο Ιάειρο συνέστησε τον βαρυσήμαντο
λόγο: «μὴ φοβοῦ, μόνο πίστευε καὶ σωθήσεται!» .
Μεγάλο το κεφάλαιο της Πίστεως, είναι το θεμέλιο της
διδασκαλίας του Χριστού και συνδέεται με την ακλόνητη εμπιστοσύνη στην Παντοδυναμία
Του και στην Αγαθότητά Του. Ο Θεός είναι Πατέρας στοργικός κι εμείς παιδιά Του.
Η πίστη αυτή διώχνει κάθε αγωνία και ταραχή. Χαρίζει δύναμη, εμπνέει την ελπίδα
μιας άλλης πραγματικότητας, οπότε καλλιεργεί έργα αγάπης και ειρήνης με την
εφαρμογή των εντολών του Θεού.
Η πίστη προϋποθέτει τη συναίσθηση της αδυναμίας μας, τη
θέληση και την καλοπροαίρετη διάθεσή μας. Μετά η πίστη αποκτά την εσωτερική
δύναμη, και τη βεβαιότητα ότι υπάρχει ελπίδα θεραπείας. Και η ελπίδα μας αυτή
είναι μόνο ο Χριστός, ο μόνος αληθινός ιατρός της ψυχής που δύναται να μας
θεραπεύσει ριζικά μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία με τα Μυστήριά της. Η πίστη στο
Χριστό, στο Νικητή του θανάτου, αποτελεί εγγύηση στον κάθε πιστό χριστιανό ότι
κι αυτός μπορεί να ξεπεράσει όλους τους φόβους ως κι αυτόν τον φόβο του
θανάτου. Ο ίδιος ο Θεός εγγυάται τη συγχώρηση και τη σωτηρία σε όλους εκείνους
που πιστεύουν στον Ιησού Χριστό.
Η ζωντανή πίστη της αιμορροούσας που ξεπέρασε το φόβο και
κάθε δισταγμό, κινητοποίησε όλες τις δυνάμεις της ψυχής, αποδέχθηκε το Χριστό -
Σωτήρα και Τον προσήγγισε αγγίζοντας τα ιμάτιά Του. Έτσι έλαβε τη χάρη, την
ίαση, τη σωτηρία. Αυτή η πίστη είναι δώρο του Θεού αλλά και καρπός του πόθου,
της προσευχής και του αγώνα του ανθρώπου. Ας πλησιάσουμε το Θεό, ας Τον
αγγίξουμε με τη δύναμη της πίστης και ο Κύριος μας εγγυάται τη βοήθεια Του: «ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν».
Όλα τα προβλήματα της ζωής μόνο πίστη χρειάζονται και όχι
φόβο. Η πίστη στο Χριστό είναι η πιο μεγάλη δύναμη στις δοκιμασίες, διότι
«πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι».
Δόξα Πατρί… Εωθινόν Ι΄. Ἦχος πλ. β‘
Μετὰ τὴν εἰς ᾍδου κάθοδον, καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, ἀθυμοῦντες ὡς εἰκός, ἐπὶ τῷ χωρισμῷ σου Χριστὲ οἱ Μαθηταί, πρὸς ἐργασίαν ἐτράπησαν· καὶ πάλιν πλοῖα καὶ δίκτυα, καὶ ἄγρα οὐδαμοῦ. Ἀλλὰ σὺ Σῶτερ ἐμφανισθείς, ὡς δεσπότης πάντων, δεξιοῖς τὰ δίκτυα κελεύεις βαλεῖν· καὶ ἦν ὁ λόγος ἔργον εὐθύς, καὶ πλῆθος τῶν ἰχθύων πολύ, καὶ δεῖπνον ξένον ἕτοιμον ἐν γῇ· οὗ μετασχόντων τότε σου τῶν Μαθητῶν, καὶ ἡμᾶς νῦν νοητῶς καταξίωσον, ἐντρυφῆσαι φιλάνθρωπε Κύριε.
Εκ της Ιεράς Μονής