Ἕνας δεκάλογος (τοῦ Ὁσίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ - 430 μ. Χ.)
1.Ὅταν κατορθώνεις μία ἀρετή, μὴν ξεχνᾶς Ἐκεῖνον ποὺ εἶπε ὅτι «χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».
2. Προτιμότερον
εἷναι νὰ σὲ βλάπτουν οἱ ἄνθρωποι παρά νὰ σὲ ἐξουσιάζουν οἱ δαίμονες.
3. Κάμνε
ὅ,τι
καλό ἔρχεται
στὴ μνήμη
σου καὶ ὁ Θεός θὰ βάλη στὸ νοῦ σου ὅ,τι ἄλλο καλό σοῦ διαφεύγει.
4. Ἐάν δὲν ὑποστῆς θλίψεις μὴ νομίσεις ὅτι ἔχεις ἀρετή. Διότι δὲν εἶναι τίποτε ὅ,τι φύεται μέσα στὴν ἄνεση.
5. Ὁ ταπεινόφρων ἄνθρωπος εἶναι σοφώτερος ἀπό τὸ σοφό.
6. Ὅποιος ἐφαρμόζει τὶς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου ἄς περιμένει τὸν πειρασμό, διότι ἡ πρὸς τὸν Χριστόν ἀγάπη μὲ τὶς δυσκολίες δοκιμάζεται.
7. Ὅποιος ἐνθυμεῖται τὰ προηγούμενα σφάλματά
του, προφυλάσσεται ἀπό τὰ μέλλοντα.
8. Ὅποιος δὲν θέλει νὰ κοπιάζει γιὰ τὴν ἀλήθεια, θὰ ὑποστῆ σκληρότερους κόπους ἀπό τὰ πάθη του.
9. Ἐνάρετος εἶναι αὐτός ποὺ κάνει τὸ καλό ὄχι ἀπό ὑπολογισμό ἰδιοτελή ἤ ἀπό ἀνάγκη, ἀλλά ἀπό τὴν εὐχαρίστηση ὅτι ἐκτελεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
10. Ἐκεῖνος ποὺ κατακρίνει τὸν ἄλλον σφραγίζει καὶ διαιωνίζει τὰ δικά του ἁμαρτήματα.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς